به گزارش یزدفردا: تصویری خیره‌کننده و جدید از «کهکشان سنگ‌تراش»(Sculptor Galaxy) که ۱۱ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، توسط «تلسکوپ بسیار بزرگ»(VLT) ثبت شده است. این تصویر با هزاران رنگ نقاشی شده است و پیچیدگی‌های سامانه‌های کهکشانی را آشکار می‌کند.

به نقل از لایوساینس، این تصویر شگفت‌انگیز از کهکشانی موسوم به «NGC ۲۵۳» در «کهکشان سنگ‌تراش» است که با ابزار «طیف‌سنجی چند واحدی»(MUSE) متعلق به «تلسکوپ بسیار بزرگ» در شیلی جمع‌آوری شده است. این تصویر علاوه بر ارائه دیدگاهی گسترده از «کهکشان سنگ‌تراش»، جزئیات پیچیده‌ای از «NGC ۲۵۳» را نیز نشان می‌دهد و می‌تواند به آشکارسازی جزئیات دقیق‌تر سامانه‌های پیچیده و کمتر شناخته‌شده‌ای در کهکشان‌ها، کمک کند.

«انریکو کونگیو»(Enrico Congiu)، سرپرست این تیم از دانشگاه شیلی در بیانیه‌ای گفت: «کهکشان سنگ‌تراش» در یک نقطه طلایی قرار دارد. آنقدر نزدیک است که می‌توانیم ساختار درونی آن را با جزئیات باورنکردنی بررسی کنیم، اما در عین حال، به اندازه کافی بزرگ است که همچنان می‌توانیم آن را به عنوان یک سامانه کامل ببینیم.

این تصویر که ۶۵ هزار سال نوری از ۹۰ هزار سال نوری عرض این کهکشان را پوشش می‌دهد، برای بزرگ‌نمایی جزئیات دقیق‌تر «کهکشان سنگ‌تراش»، نیاز به ۱۰۰ بار نوردهی بود که طی ۵۰ ساعت زمان رصد، توسط ابزار «MUSE» جمع‌آوری شد.

«کاترین کرکل»(Kathryn Kreckel) یکی از اعضای این تیم از آلمان گفت: ما می‌توانیم برای مطالعه، مناطق منفردی را که ستاره‌ها در مقیاس تک‌ستاره‌ای تشکیل می‌شوند، بزرگ‌نمایی کنیم، اما می‌توانیم برای مطالعه کل کهکشان نیز کوچک‌نمایی کنیم.


بررسی اولیه این تصویر تاکنون برای تیم نتایج مثبتی به همراه داشته است. در این تصویر، آنها توانسته‌اند ۵۰۰ «سحابی سیاره‌ای»(planetary nebulae) جدید کشف کنند که پوسته‌هایی از گاز و غبار هستند که از ستارگانی مانند خورشید پس از مرگ و ورود به فاز متورم شده غول سرخ خارج می‌شوند. این کشف بسیار خارق‌العاده است، زیرا چنین تشخیص‌هایی در خارج از کهکشان راه شیری و همسایگان نزدیک آن، نسبتاً نادر است.

«فابیان شوئرمان»(Fabian Scheuermann)، یکی دیگر از اعضای این تیم و دانشمند آلمانی گفت: ما در خارج از مناطق کهکشان خودمان، معمولاً با کمتر از ۱۰۰ کشف در هر کهکشان سر و کار داریم.

«سحابی سیاره‌ای» هیچ ربطی به سیارات ندارند و می‌توانند در آینده ثمراتی داشته باشند، زیرا ستاره‌شناسان می‌توانند از آنها برای اندازه‌گیری فاصله استفاده کنند.

«آدام لروی»(Adam Leroy)، عضو دیگر این تیم و از دانشمندان دانشگاه ایالتی اوهایو توضیح داد: یافتن «سحابی‌های سیاره‌ای» به ما این امکان را می‌دهد که فاصله تا کهکشان را اندازه‌گیری کنیم و اطلاعات حیاتی است که بقیه مطالعات کهکشان به آن وابسته است.

گام بعدی برای ستاره‌شناسان، بررسی نحوه جریان گاز داغ در «NGC ۲۵۳»، تغییر ترکیب و کمک به ایجاد ستاره‌های جدید خواهد بود.

«کونگیو» خاطرنشان کرد: اینکه چگونه چنین فرآیندهای کوچکی می‌توانند چنین تأثیر بزرگی بر کهکشانی داشته باشند که اندازه کلی آن هزاران بار بزرگ‌تر است، هنوز یک راز است.

این مطالعه  در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا